25.04.2024r

Tydzień z warszawskim powietrzem

Stan jakości powietrza 08.04. - 21.04.2024 r.

Poniżej godzinowe stężenia PM10 z wykreślonymi średnimi w badanym czternastodniowym okresie.

Najwyższe średnie stężenie pyłów na poziomie ok. 32,3 µg/m3 zarejestrowano na stacji komunikacyjnej przy Al. Niepodległości, dużo niższe na stacji przy ul. Tołstoja ok. 21,4 µg/m3..
Tradycyjnie najniższe na stacji przy ul. Chrościckiego ok. 14,1 µg/m3.

W okresie badawczym nie zarejestrowano przekroczenia dopuszczalnej
(50 µg/m3) normy średniodobowej.

Poniżej godzinowe stężenia PM 2,5 z wykreślonymi średnimi w badanym okresie.

Najwyższe średnie stężenie PM 2,5 zarejestrowano na stacji przy ul. Tołstoja ok. 12,7 µg/m3, podobne na stacji komunikacyjnej przy Al. Niepodległości ok. 12,6 µg/m3, a najniższe na stacji przy Chrościckiego ok. 7,2 µg/m3.

Ile PM 2,5 w PM 10?

Na stacji komunikacyjnej średnio 39 %.
Na naszym wykresie wygląda to tak;

Na stacji przy ul. Tołstoja średnio 59,3 %.

Powyższe wykresy pokazują pewną zależność, o której mówimy od lat: gdy stężenia PM 10 są niskie to w nich PM 2,5 stanowi nawet 90%, a gdy PM 10 rośnie to PM 2,5 stoi w miejscu.
W tym przypadku idealnie pokazuje to wykres stężeń pyłowych zarejestrowanych na stacji przy Tołstoja: gdy stężenie PM 10 wynosi 10 – 30 µg/m3 to PM 2,5 stanowi w nim 90 %, ale gdy pika PM 10 dosięga wartości 80 µg/m3 to PM 2,5 jest w nim zaledwie 12,5 %!.

Ta dziwna zmiana z wynikami pyłów na stacji przy Tołstoja rejestrowana jest przez nas od mniej więcej miesiąca. Przedtem proporcje PM 10 i PM 2,5 były wzorcowe, wahały się od 85 do 92%. Jako przykład poniższy wykres.

Do tej pory proporcje PM 10 i PM 2,5 wykazywane na stacji przy Tołstoja służyły nam do uzasadnienia twierdzenia o manipulowaniu wynikami stężeń pyłów na stacji komunikacyjnej.
Na obszarze, którego tło jakości powietrza analizuje stacja przy Tołstoja nic się nie zmieniło.
Dlaczego więc wykresy na obu stacjach upodobniły się.
Wytłumaczenie jest tylko jedno – usunąć kompromitujące rozbieżności widoczne gołym okiem. Można to było zrobić w dwojaki sposób: podnieść stężenia PM 2,5 na stacji komunikacyjnej (wystarczyłoby podawanie prawdziwych wyników) lub zmniejszyć stężenia PM 2,5 na stacji przy Tołstoja.
Wybrano to drugie.
Dzięki temu cały obszar Warszawy ma mniej więcej te same proporcje PM 2,5 i PM 10. Proporcje, które spotyka się wyłącznie w miastach tzw. trzeciego świata czyli opóźnionych w rozwoju.

Ale jest jeszcze coś.
Zaniżone stężenia PM 2,5 pozwalają ominąć przepisy zakazujące sytuowania nowych inwestycji na obszarze, na którym przekroczone są standardy jakości środowiska. Stężenia PM 2,5 rejestrowane przy Tołstoja wskazywały na przekroczenie dopuszczalnej rocznej normy – 20 µg/m3 na znacznym obszarze Warszawy. I gdyby przestrzegano przepisów prawa, realizacja trasy ekspresowej S7 przez gęsto zaludnione Bemowo nie mogłaby powstać.

Krystyna Kowalska

Tagi: monitoring, powietrze, stacja pomiarowa, WIOŚ, GIOŚ, PM10, PM2,5, ozon, indeks jakości powietrza, WHO, stężenia zanieczyszczeń, EEA, Europejska Agencja Środowiska

www.ekoswiatowid.pl